Pomiary stężenia gazów
Pomiar stężenia tlenku węgla
Pomiar stężenia tlenku węgla wykonuje są tam, gdzie istnieje prawdopodobieństwo utleniania się tego gazu w wyniku niecałkowitego spalania związków organicznych. Tlenek węgla jest bezbarwnym, bezwonnym i silnie trującym gazem. Jego toksyczne działanie wynika z jego wysokiego powinowactwa do hemoglobiny. Tlenek węgla dostając się do organizmu, w bardzo szybkim tempie wiążę się z hemoglobiną, tworząc związek zwany karboksyhemoglobiną. Związek ten uniemożliwia właściwe rozprowadzanie tlenu we krwi, prowadząc do niedotlenienia tkanek.
Wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) tlenku węgla wynosi 23 mg/m3. Wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) tlenku węgla wynosi 117 mg/m3.
Pomiar stężenia tlenków azotu
Tlenkom azotu (NOx) przypisuje się około dziesięciokrotnie silniejsze szkodliwe oddziaływanie na organizm człowieka niż tlenkom węgla. Bezbarwny i bezwonny tlenek azotu łatwo utlenia się do dwutlenku azotu, który jest brunatnym gazem o ostrym zapachu. Dwutlenek azotu uważany jest za bardziej trujący i duszący. Przejawem jego działania jest utlenianie żelaza zawartego w hemoglobinie, w efekcie powstaje methemoglobina, którą charakteryzuje brak zdolności transportowania tlenu.
Wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) tlenku azotu (II) wynosi 2,5 mg/m3. Wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) dwutlenku azotu wynosi 0,7 mg/m3. Wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) dwutlenku azotu wynosi 1,5 mg/m3.
|
Objawy zatrucia gazami trującymi:
|
 |
Jak często badać stężenie gazów toksycznych?
- do 30 dni od uruchomienia stanowiska pracy — w przypadku nowo powstałych stanowisk
- raz na dwa lata jeśli wyniki badań są powyżej 0,1 do 0,5 wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS)
- co najmniej raz w roku jeśli wyniki badań są powyżej 0,5 wartości NDS
